for 3 MIDI-Controllers, audio-playback and video

commissioned by Sacrum Profanum Festival and Ensemble Kompopolex

music, text and video by Monika Dalach Sayers

performed by Ensemble Kompopolex

​

premiered on the 15th of November 2020 on the PLAY KRAKOW

​​

CARBON IS THE NEW BLACK is a multi-layered composition that combines music, text, and video to message the problem of textile waste and the poor working conditions in the textile industry. 

​

Textile production is one of the largest sources of environmental pollution and is currently responsible for 10% of carbon dioxide emissions, drains water sources, and pollutes rivers and streams. It is widely believed that the garment industry is the world's second-largest polluter, after the oil industry. We buy more and throw clothes away more often. The buy-use-throw model leads to waste, and the rapid mass production of clothes stimulates a culture of use and disposal. Instead of repairing, we wear once then throw away, and buy new ones. We have forgotten how to care for our things. As much as 85% of all textiles are landfilled or incinerated annually, and only 15% is recycled. What price will we have to pay to satisfy the need for ownership?

​

PL.

Produkcja tekstyliów jest jednym z większych źródeł zanieczyszczenia środowiska oraz odpowiada obecnie za 10% emisji dwutlenku węgla, wysusza źródła wody, zanieczyszcza rzeki i strumienie. Powszechnie uważa się, że przemysł odzieżowy jest drugim co do wielkości źródłem zanieczyszczeń na świecie zaraz po przemyśle naftowym. Coraz częściej kupujemy więcej ubrań i coraz większą ilość z nich wyrzucamy. Model „weź-użyj-wyrzuć” prowadzi do marnotrawstwa, a szybka masowa produkcja ubrań stymuluje kulturę używania i wyrzucania. Odzież coraz częściej staje się jednorazowa – kupujemy częściej, a to co kupimy nosimy raz. Zamiast naprawiać, wyrzucamy i kupujemy nowe. Zapomnieliśmy, jak troszczyć się o nasze rzeczy. Aż 85% wszystkich tekstyliów trafia rocznie na wysypiska lub jest spalana, a tylko 15% podlega recyklingowi lub trafia w drugi obieg. Jaką cenę będziemy musieli zapłacić za impulsywne zaspokajanie potrzeby posiadania?